The thought above made me ask: Ang KASAL ba ay isang SAKAL sa dalawang pusong nagsumpaaan that they will live happily ever after? Ang kasalan ba na naganap sa simbahan ay parang isang kabuki theater lang charcterized more of drama and showmanship ... rather than content?
Di ba ilagay mo ang sarili sa tahimik ... may tahimik ba sa sakal? Not unless matigok at matuloyan ang sinasakal ... talagang forever tahimik na.
Tahimik ba yong araw-araw may nagsasabong at kung mag-away dinig ng buong neigborhood ang inyong mga sekreto at pinagkatago-tagong skeletons in your locker? Tahimik nga siguro sabihin na hindi kayo nagpapansinan at hindi nagkikibuan? Pero ang katahimikan na ating tinumtumbok dito ay yong kapanatagan ng iyong diwa at kaisipan ... at hindi yong parang silent movie ni Charlie Chaplain na walang verbal na paguusap sa ating cast of characters.
.jpg)
No comments:
Post a Comment